Raveshias's Blog

ઓગસ્ટ 18, 2020

સ્વાગત છે આપ સૌનું….

Filed under: Uncategorized — raveshias @ 7:44 એ એમ (am)

મારા વ્હાલા આપ્તજનો,

જય શ્રી કૃષ્ણ

http://www.raveshias.com આ કોઈ વ્યવસાયલક્ષી વેબ સાઈટ નથી પરંતુ આ રવેશીયા પરિવારની, પરિવાર માટે, પરિવાર દ્વારા બનાવેલી વેબ સાઈટ છે. જેમાં રવેશીયા પરિવારનો વંશ-વેલો, પરિવારનો ઇતિહાસ, વિવિઘ તાહેબારો અને પ્રસંગોએ વડીલોએ સૂચવેલ વિધિ – વહેવાર કરવાની પરંપરા તથા પરિવારજનોને એક છત્ર નીચે લાવવાનો નમ્ર પ્રયાસ છે. જેથી આપણી ભવિષ્યની પેઢી તેનું પાલન કરે અને એ પરંપરા આગળ વધારે!

મારા વડીલ બંધુ સ્વ. શ્રી રસિકભાઈને આ બધી વાતોમાં ખૂબ ખૂબ સક્રિય હતા અને પરિવારના વંશવેલો બનાવવાનું એમનું એક સપનું હતું જેથી નવી અને જૂની પેઢી એકમેકને ઓળખી શકે, સંપર્કમાં રહી શકે અને પરિવારની પરંપરાઓને આગળ વધારી શકે.

એટલે જ આ વેબ સાઇટનું મુખ-પૃષ્ઠ હું મારા મોટા ભાઈશ્રી રસિકભાઈને સમર્પિત કરું છું….

જેમ જેમ મને સમય મળતો જશે તેમ તેમ હું મારું લેખન કાર્ય આગળ વધારતો જઈશ, જ્યારે પણ કોઈ માહિતીમાટે અટકીશ ત્યારે આપ વડીલોનો દરવાજો ખટખટાવીશ અર્થાત સંપર્ક કરીશ! આપ સૌના આશીર્વાદ અને સહકાર થકી જ હું આ ભગીરથ કાર્ય પુરુ કરી શકીશ….

આપનો

હર્ષદ રવેશીયા

સપ્ટેમ્બર 16, 2011

મારા મૃત્યુને તહેવાર માની, પ્રેમથી ઉત્સવ બધા મનાવજો!!

Filed under: Uncategorized — raveshias @ 2:38 પી એમ(pm)

મારા મૃત્યુ પછી નાં શોક મનાવશો, આનંદ-ઉત્સવ માની આ દિવસ માણજો!

મૃત્યુ જો કુદરતી હોય તો સૌથી પહેલા મારી આંખોનું દાન કરાવજો,

મારા જીવતા તો ઘણાને દેખાતા કર્યાં મારા પછી પણ એ ચાલુ રાખજો!

બની શકે તો કોઈ મેડીકલ કોલેજને મારા દેહનું પણ દાન કરાવજો!!

વૃક્ષો કિંમતી છે પર્યાવરણ માટે, જો જો લાકડા નાં બાળશો,

ઇલેક્ટ્રિક કે પછી ગેસથી અગ્નિદાહ આપજો!!

મૃત્યુ જો કદાચ અકુદરતી હોય તો પછી મૃત્યુ શૈયા અજમાવજો,

કીડની, લીવર, હૃદય અને આંખો મારા જીવતાજ દાન કરાવજો!!

જીવતા કદાચ કોઈને કામ આવ્યો કે નાં આવ્યો,

મારી મૃત્યુ પછી કામ આવવાની વ્યવસ્થા કરાવજો!!

 

અને હવે મારા મૃત્યુ પામવા પછી કોઈ ખોટા ખર્ચ નાં કરાવશો,

નાં શોક સભા કે નાં ઉઠમણું, એવા ખોટા વહેવાર નાં કરાવશો!!

ફક્ત એક દીવો, એક અગરબત્તી કે થોડો ધૂપ પ્રગટાવજો,

ભૂલે-ચૂકે આંખોમાં એક પણ અશ્રુ-બિંદુ નાં લાવશો!!

જેમ રોજ મારી સાથે જમો છો તેમ, ત્યારે પણ ભાવતા ભોજન આરોગજો,

રોજની માફક આઈસ્ક્રીમ અને મિલ્કશેક બનાવી બધાને પીવડાવજો!!

 

નાં બારમું-તેરમું કે પછી વરસી-છમાસીની પ્રથા તમો અપનાવશો,

મારા મૃત્યુને તહેવાર માની, પ્રેમથી ઉત્સવ બધા મનાવજો!!

ભૂલથી પણ દર્દ અને દુખી ગીતો નાં ગવડાવશો,

જન્મ અને મૃત્ય બન્નેની વાસ્તવિકતા સપ્રેમ અપનાવજો!!

નાં સ્વેત વસ્ત્રો પહેરશો કે પછી નાં કોઈ દાગીના ઉતરાવજો,

હસતે મોઢે મારી આખરી વિદાય સુખદ પ્રસંગ બનાવજો!!

 

આવ્યો ત્યારે ખાલી હાથે આવ્યો હતો, આજે પણ ખાલી હાથે જાવ છું,

નથી કોઈ બેંક બેલેન્સ કે નથી કોઈ મોટા વીમા, તમોને ખાલી છોડી જાવ છું,

નીતિના માર્ગપર ચાલી ઈમાનદારીનો માર્ગ અપનાવજો,

એક નિષ્ફળ માનવી, નકામો પતિ, બેકાર બાપ, કડકો સસરો, નાકામ દાદો,

બેસહાય ભાઈ,બગડેલો બનેવી, કલંકિત કાકો, મગજનો ફરેલ મામો,

આ સઘળા વિશેષણો આજે અહી છોડી જાવ છું,

પણ મારી ભાભીનો લાડકો દિયર હતો એ એક વાત યાદ રાખજો!!

સંપથી રહી, સાથે મળી, પ્રેમથી આપ સૌ જીવન વિતાવાજો!!

મારી ભૂલોને તમો બધા મોટા હૃદયથી માફી આપજો!!

મારા મૃત્યુને તહેવાર માની, પ્રેમથી ઉત્સવ બધા મનાવજો!!

 

ડિસેમ્બર 16, 2009

હું અને મારું મૃત્યુ

Filed under: Uncategorized — raveshias @ 2:22 પી એમ(pm)

નિ:શબ્દ શાંતિ છે ચારે કોર,
એક દીપ આછા ઉજાસ સાથે ટમટમી રહ્યો છે,
 ઓરડામાં કોઈ નથી કેવળ હું છુ,
હા, હું છુ, શ્વેત ચાદરમાં લપેટાયેલો કેવળ હું છુ!
હું એટલે કેવળ મારું શરીર,
મારો આત્મા ઓરડામાં અહીં-તહી ભટકી રહ્યો છે!!
મિત્રો, સગા, સંબંધી આવતા-જતા રહે છે,
કોઈ આવીને હાથ જોડે છે તો કોઈ થોડી વાર બેસે છે,
તો કોઈ વળી પુષ્પ-ગૂચ્છ મૂકી જાય છે કે ફૂલોની માળા પહેરાવી જાય છે! 
તો કોઈ કોઈ’કની પૂછા કરી બહાર ઉભા રહે છે!
બહાર ઘણી ભીડ છે, ઘણા મિત્રો-સંબંધી ભેગા થયા છે,
હું એટલે મારો આત્મા બધાને જોઈ રહ્યો છે, 
બધાને ધ્યાનપૂર્વક નીરખી રહ્યો છે, 
કોઈ’ક ખાસને જોવા ભટકી રહ્યો છે!!
 
બહાર ઉભા મિત્રો-સંબંધીઓમાં ધીમા અવાજે વાતો થઇ રહી છે,
કોઈ ઘડિયાળ સામે જોઇને ક્યારે નીકળીશું એમ પૂછે છે,
તો કોઈને ઉતાવળ છે, જલ્દી કોઈ કામે જવું છે, મોડું થઇ રહ્યું છે!!
મને એટલે મારા આત્માને વિચાર આવે છે, ભાઈ શાનું મોડું થઇ રહ્યું છે?
સાથે હરતા-ફરતા અને મોજ-મજા કરતા ત્યારે તો ક્યારે કહ્યું નહતું કે ‘હર્ષદ’ મોડું થાય છે!
જીન્દગીમાં વહેલા-મોડાનો વિચાર ના કરનારમાટે આજે તમને મોડું થઇ રહ્યું છે??
તો વળી એમ કહે છે, બેઠા છીએ, નીકળશે ત્યારે જશું, 
આખી જીન્દગી સાથે હતા તો આજે હવે શાની ઉતાવળ! 
પણ બધા તો છે અહી, કોની રાહ જોવાય રહી છે? 
ઘરનું કોઈ માણસ આવવાનું બાકી છે?
‘હા’ બાકી છે, બાકી છે આવવાના ‘કાકી’!!
કાકી?
હા હા હા હા
હસવું આવે છે મને, એટલે કે મારા આત્માને!
આખું ગામ અને કદાચ મારા સંપર્કના બધા મને ‘કાકા’ કહે છે!
અરે નહિ, કહેતા હતા!!
અને જે આવવાના બાકી છે એમને ‘કાકી’ કહે છે!
સવારના નીકળ્યા છે, બસ હમણા પહોંચવા જોઈએ, ‘કાકા-કાકી’ સમયના બહુ પાકા!!
આવી જાત-જાતની વાતો સાંભળી મને હંસવું આવે છે,
કે જીન્દગી પણ હવે આજે છેલ્લે છેલ્લે મિત્રો-સંબંધીના સાચા ચહેરા દેખાડે છે!!
કોઈ કહે છે, હમણાં ફોન આવી ગયો, ફાટક પર પહોંચી ગયા, બસ ટ્રેન નીકળે એટલે પહોંચી જશે!
હું એટલે કે મારો આત્મા વિચારે છે કે મને ક્યાં ફાટક નડવાનું છે?
ચાલને જીવ બે ઘડી વધારે સાથે રહેવાશે, ફાટકપર જી આવું!!
અને ત્યાં તો અવાજ આવે છે, આવી ગયા! આવી ગયા!
ઘરમાં અંદર બેસેલા બધા બહાર દોડી આવે છે, 
બહારના બધા અજુ-બાજુ  ઘેરી વળે છે!
સફેદ વસ્ત્રો, સફેદ સાડી, સફેદ બ્લાઉઝ, ફિક્કો ચહેરો પણ ભાષે સફેદ,
આંખોમાં રૂદન, આંખોમાં સૂજન, ચહેરા પર દર્દ, હાંફતો શ્વાસ,
હાથ પકડીને એમને પેલા સફેદ ચાદરમાં વીંટાળેલા દેહ પાસે લઇ જવાય છે,
દેહ્પરથી ચાદર હટાવાય છે,
દેહના નાક્પર રૂના પૂમડા છે, આંખોપર પણ રૂના પૂમડા છે,
કદાચ મારી એટલે કે એ દેહની આંખો ક્યાં’ક અત્યારે લગાવાય રહી હશે!
અને હું એમને જોવું છુ, સફેદ વસ્ત્રોમાં બહુજ સુંદર લાગી રહ્યા છે,
વાહ્હ, કેટલા સુંદર, અતિ સુંદર, એકદમ નિર્મળ, નિર્મોહ!
આવી સુંદર વ્યક્તિને સુંદર પત્નીને છોડીને કેમ જવાય?
જેમના વિના એક દિવસ જીવવો મુશ્કેલ બને છે,
એમને છોડીને આમ એકલા વળી કેમ જવાય?
એમને છોડીને આમ એકલા વળી કેમ મરાય?
‘મરના કેન્સલ’!!
મરના કેન્સલ’, મરના કેન્સલ’ મરના કેન્સલ’
મનમાં બોલતાં બોલતાં પડખું ફરું છુ,
આંખો ખોલી જોવું છુ તો આછા પ્રકાશમાં હું, ‘હું’ છુ અને એમના પડખામાં સૂતો છુ!!
આંખો ખોલી જોવું છુ તો આછા પ્રકાશમાં હું, ‘હું’ છુ અને એમના પડખામાં સૂતો છુ!!

Create a free website or blog at WordPress.com.